Zbog svog položaja i svojih reljefnih odlika, Negotin je oduvek bio zona visokog epidemiološkog rizika. Dunavom su plovili trgovački karavani iz Male Azije, a sam grad je bio okružen močvarom koja je predstavljala idealno tlo za razvoj malaričnih infekcija. Kakve su bile zdravstvene prilike u Negotinu u drugoj polovini XIX i početkom XX veka?

Po sticanju samostalnosti Srbije, vlasti su, u strahu od epidemija i pandemija koje su harale Otomanskom imperijom, izgradile duž granica zemlje sanitetski kordon i karantine čija je svrha bila da zaštite zdravlje građana Srbije i spreče širenje zaraza. Negotin je imao čak dva karantina, radujevački i bregovski. Ipak, i pored toga, neke infektivne bolesti se nisu mogle sprečiti u potpunosti. Razlog tome su geografske i reljefne prilike grada.

Negotin i krajinski okrug na sreću nikada nisu imali epidemije masovnih razmera. Ono što je najviše mučilo Negotince u XIX veku bila su oboljenja disajnih organa, frenga (sifilis) i druge polne bolesti i malarija. Pored ovih, javljale su se i druge kao što su oboljenja kože i sluzokože, šarlah, tuberkuloza, boginje, reumatizam, varikozna grizlica na nogama i druge. 

Uzroci bolesti krili su se u velikim površinama močvarnog područja i nepovoljnoj klimi sa velikim temperaturnim ekstremima, nešto što je do dana današnjeg ostalo nepromenjeno.  Česta isprenja, magle, hladne zime, vlaga, i visok atmosferski pritisak uticale su na to da negotinski živalj boluje od sipnje (asma), groznica, zapaljenja plućne maramice i drugih oboljenja disajnih organa. Pored toga zbog  nezdrave pijaće vode, naročito tokom leta javljale su se stomačne infekcije, dizenterija, akutni katar stomaka i škorfula. 

Prekretnicu u istoriji zdravlja Negotinaca predstavlja isušivanje negotinskog rita. Time su se suzbile malarične infekcije i redukovala štetna močvarna isparavanja.